Sivrihisar Uçapark Ormanlığı

Sivrihisar Uçapark Ormanlığı

Sivrihisar Uça park Ormanlığı Kitabı

Not: Kitabın varlığından haberdar edip bize ulaştıran Yasin Doğan Çıldır hemşerimize teşekkür ederiz.

SİVRİHİSAR YEŞİL SAHALAR Ve AĞAÇLIKLAR KURMA DERNEĞİNİN kurucu ve geliştiricilerinden Hacı Bayram Mustafa Uça ve Derneğin Her türlü hizmetinde emeği olan: Avukat İsmet ÇIRACI Ağaçlık ve Uça Park Bakıcısı Mustafa Esin ile ağaçlık duvarlarını yapan usta ve işçiler.

Sivrihisar Kent Ormanı

ÖRNEK BİR ÇABA BOZKAYALARIN YEŞERMESİ

Küllük ve gübreliğin parka dönüşmesi, pis kokuların, gül kokularına geçişmesi, gerçeği olmasa bile hayal edilmesi, insanı kısa bir an mutlu yapar. Ama Hacı Mustafa Uça bunu gerçekleştirecekti.

HALK KOVA KOVA DAĞDA FİDAN SULAMAKTA.

İlk dikilen otuzbeşbin fidanlara bir körpe çocuklar Özeniyle bakıldı. Emek verildi, dipleri çapalanıp dolduruldu. Bayırlara teraslama çizgileri açıldı. Sivrihisar’ın çok sert granit kayaları delindi, yerler altından sular arandı, ince sızıntı sular havuzlarda toplanıp, bir yandan onlarla sulama yapılırken, buyandan kamyon ve tankerlerle civar çeşmelerden sular çekildi. Temmuz ve Ağustos sıcaklarında bunalan fidanlara halk, memurlar, okul öğrencileri ve öğretmenler sıra sıra sıralandı, elden ele su kovalarını vererek, fidan dipleri sulandı. Kasaba halkınca ve ağaç sevenlerce iki sene ağaçlar böyle elden sulandılar.

Bu çalışmaları duyan, yerinde izleyen pek çok devlet ilgilileri ve büyükleri çetin zorluklara rağmen, yarının ağaçlığını, ormanının yetişmesini sevinçle, övünçle, gördüler. Hacı Bayram Mustafa Uça’yı ve çalışanları takdir ediyorlardı.

UÇA PARK GENİŞLETİLİYOR.

İkinci sene ve üçüncü seneler orman ve park genişletilmeye başladı. Parkın bitişindeki (28 dekar) 28000 m2 lik Ayşe Abla Tarlası Ağaçlama Derneğine satın alındı. Burası ikinci kısım park olarak hazırlanmaya geçildi. Bir yandan ikinci park kurulurken, bir yandan dağlara yamaçlara dikilen fidanların bakımı yanında, gökten yağan yağmuru, fidan diplerinde tutmak için, bilimsel teknik çalışmalar sürdürülüyordu. Yağmur sel suları fidan diplerine aksın diye dağ taş çizgi çizgi açıldı. Oyum oyum teraslandı, kazılıp setlendi.

ORMAN SUYUNU KENDİ GETİRİR

Sivrihisar Tombak kaya fidanlığı ve Kumlu yol Uça park yapılmazdan önce, bu topraklarda bir damla bile su izine rastlayamazdınız. Kuru mu kuru, kıraç mı kıraçtı. Toprağı da gitmiş, sudan yoksun boz, kel kayalık bir arazilerdi buraları.

Uça Park Ormanlığının genç Fidanları ve gül dalları arasında, Hacı Mustafa Uça. Torunu ve oğlu Fikret Uça ile bir aradayken Torunu: «Dede evimize niye gelmezsin?» deyince; «Yavrum buradaki ağaçlara bakıyorum.» dediği bir günün anısı vardır.

Eskişehir Valisi Sayın Mehmet Saraçoğlu ve Sivrihisar Belediye Başkanı Sayın Muzaffer Atasoy’un UÇA Park Ormanlığını incelemeleri sırasında, burada yapılanlar ve gelecekte daha genişletilecek çalışmalarla ilgili Hacı Mustafa Uça’nın sohbetlerini dinleyişten bir anı.

İlçemizi bir “şehitler memleketi”, mezarlıklarla etrafı sarılmış bir kent diye tarif edebilirsiniz. Sivrihisar doğudan, batıdan ve güneyden kabirlerle sarılmıştı âdeta. Şehre; mezarlıktan giriyor arabalar, mezarlıklardan geçerek gidiyor, terk ediyordu kasabamızı. Bu durum çok acı bir görünüm veriyordu: Adeta bir HAYALET şehri olmuştu. İşte Belediyemizin 1950’li yıllardan sonra; aldığı ciddi kararlarla; Kasabanın gelişmesine mani olan güney ve çıkışındaki büyük mezarlıkları (Dinî ölçüler içinde) kaldırılarak; buralara okul ve park ile sanayi çarşısı ve garaj yaptırmıştır. Şehrin boynundaki halka kırılınca gelişmesi de kolay olmuş. Kısa yıllar içinde şehir etrafına ve güneye doğru sarkmıştır. Hele o güzelim: UÇA park süslemiştir şehrimizi çamları ve gülleri ile… Prof. Dr. Mustafa Kılıçal

***

Hasan Ayhaner ikiz kardeşi Rasim’le 11 Ocak 1927 de karlı bir kış günü, Sivrihisar DİNEK köyünde, birlikte dünyaya gözlerini açtılar.

Bayırlarına alıç ağaçları serpilmiş, dağların arasındaki köylülerin söyleyişiyle : «Doğuştan çok benzeyen bu ikizler karışmasın diye, Hasan’ı ak kundağa, Rasim’i mor kundağa sardılar; öyle büyüdüler.

Hacı Osmanların baba Ali, anne Emine yuvasında, köy okulu 3. sınıfa kadar birlikte okudular. Sonra Hasan’ı ilçede Yenice ilkokuluna yazdırdılar. Rasim’i köyde bıraktılar. Haşan okudu. 1945 de İstiklalbağı Köyü Öğretmen atandı.

Sonra İlören, Eskişehir 6. Böl. Gez. Baş öğretmeni, Kaymaz Bucağı Başöğretmeni ve Erzurum’da Topçu Subaylığı, görevlerinde bulundu.

1955 de Sivrihisar Atatürk ilkokulu öğretmeni, Maarif Memuru yardımcısı sonra Sivrihisar İlköğretim Müdürlüğü görevini 13 yıl yaptı.

1967 de Gazi Eğitim Enstitüsü Eğilim Bilimleri Bölümünü bitirdi. Eskişehir S.Ç. Kız İlk öğretmen Okulu Meslek Dersleri Öğretmeni ve Md. Yrd. görevinde bulunmuştur.