Babalık zor iş vesselam,
Oğlum doğduktan yedi yıl sonra 1992 de kızım dünyaya geldi. Eşim çok sıkıntılar çekti çok düşük yaptı altı ay hastanede tedavi gördü Sivrihisar’dan Eskişehir’e yedi yılda yol etmiştik.
Oğlum ilk ve erkek evlat olduğu için bütün aile dedeleri Hısım akraba konu komşudan bize sevebilmek için pek sıra gelmiyordu. Zaten büyüklerimizin yanında çocuk sevmek ayıptı sevemezdik de.
Ben iki, üç gün yola gitsem de öyle uzun ayrılıklara pek alışık değildik. Olumun askerliği ilk ayrıldığımız oldu anasına zor gelse de nede olsa ben erkekti daha önce askerlik yaptığımdan alışıktım. Lakin kızım üniversiteye girmeye hak kazanınca içimize buruk bir hüzün çöktü bir yandan sevinç bir yandan dört koca yılın ayrılığı.
Isparta’ya gidip daha önceden kaydını yaptırıp zar zor yedeklerden Kredili yurtlar kurumundan yeri ayarladık. 2012 yılının eğitimi günü geldi çattı. Isparta’ya daha önceden ayarladığım yükümü sardım bu sefer tırla akşamdan valizlerini eşyalarını tamam edip çıktık yola sabah erkenden dayandık.
Süleyman Demirel’in Üniversitesine ben gittim yükümü boşalttım geldim çarşıyı gezdik, eksiklerini tamamladık bide güzel yemek yedik lakin akşam yaklaştıkça içimizdeki ayrılık acısı daha da çöküyor koygunlaşıyordu.
Akşam oldu artık ayrılık vakti geldi çattı giriş kapısı önünde elinde valizlerle ana kız bir türlü ayrılmadı üzülmesin diye ağlamayı da yapamadı. Kızımın yüzünden içine bir burukluk bir sızı çöktüğü belli oluyordu. Anasının gözleri de kıp kırmızı olmuş alamamak için direniyor.
Ya ben her zamanki gibi dışa vurmayan duygularım içimde fırtınalar koparıyor sakın ağlama babalar alamaz diye adeta bastırıyordu dokunsalar kapağını biraz gevşetseler çalkalanmış kola şişesi gibi dışarıya fışkıracak hüzünler, duygular, ayrılığın acısı. Bir eliyle valizini çeke çeke bir elini sallaya sallaya uzaklaştı o uzaklaştık a anasının gözünde Babasının gönlünde yaşlar sel oldu. Dualar, niyazlar yaratana yol oldu.
Kim demiş babalar ağlamaz diye babalar ağlarda Siz görmezsiniz babalar sesiz derinden hıçkıra hıçkıra ağlar. Bu ayrılığın sonu hayırla bitti Elhamdülillah kızım okulunu bitirdi meslek sahibi oldu.
Tek savunduğum ilke mutlaka kız çocuğu da okumalı meslek sahibi olmalı ekonomik özgürlüğünü kazanıp kimseye muhtaç olmamalı. Çektiğimiz hasretlik meyvelerini verdi.
Şimdi yuva kurma zamanı yakın zamanda bizi bir ayrılık daha ekliyor. Bu sefer yeni bir hayal kurup kendi ocağını tüttürecek. İnşallah bu her ne kadar zor bir ayrılık olsa da hayatına mutluluk, saadet, ve de hayırlar getirir inşallah.
Bizim yine boynu bükük ayrılığın acısı çökse de içimize çıkacağı Bu hayat yolunda yolu açık yuvası huzurlu olsun biz razıyız bu ayrılıklara Yeterki onlar sağ ve mutlu olsun.
Babaya düşen her zaman duygularını sevinçlerini içine gömmek hep saklamak ve kendi dünyasında yaşamak. İşte dostlar bu yüzden Babalık zor iş vesselam…
Yorum Yaz