Sivrihisar İlçesi –
– SİVRİHİSAR İLÇESİ HAKKINDA GENEL BİLGİLER –
Posta Kodu: 26600
Sivrihisar İlçesi M.Ö. 7. asırda kurulduğu bilinmektedir. 1071 yılındaki Malazgirt savaşından sonraki yıllarda Anadolu’nun Türklerin eline geçmesiyle Sivrihisar’da bir Türk yerleşim bölgesi haline getirilmiştir. Anadolu Selçuklu Devletinin Sınırları içerisinde kalan Sivrihisar dönemin önemli kültür ve ticaret merkezlerinden biri olmuş.
Bu dönemde Karahisar adını alan ilçede bir imar hamlesi başlar, bir çok cami, medrese ve hamam gibi yapılar inşa edilir. Selçuklu Devletinin 13. Yüzyılda yıkılması ile İlhanlı Devletinin kontrolüne giren Sivrihisar, bir süre Anadolu Selçuklu Beyliklerinden Germiyanoğlularının kontrolünde kaldıktan sonra Sultan 1. Murat zamanında Osmanlı Devleti sınırlarına dahil edilmiş ve 1684 yılında Kaza haline getirilmiştir.
GÜNÜMÜZDE SİVRİHİSAR
Sivrihisar Nüfusu: Yıllara Göre Nüfus Sayım Sonuçları için buraya tıklayın
Sivrihisar İlçesi
İdari Yönden Durum: Güneyden Afyon’a ve güney doğusundan Çeltik ilçesi yönünden Konya’ya uzanan yollar kavşağında yer alan Sivrihisar ilçesi Etiler, Frigler, Roma, Bizans, Selçuklu dönemleri ile Bayezid ve Kanuni döneminde vilayet merkezi; 17. yy’e kadar (Bursa) Hüdavendigar sancağına bağlıdır. 1262/1845 yılında Osmanlı vilayet teşkilatının kuruluşu ile Ankara’ya, 1912 – 1914 yılında ise Eskişehir sancağına bağlanmıştır.
Birinci Dünya Savaşından kısa bir süre sonra 20 Eylül 1921 yılında Yunan işgalinden kurtarılan ve Cumhuriyet devrinde (1925) ilçe olarak Eskişehir iline bağlanan Sivrihisar merkezinde 13, ilçeye bağlı 65 mahalle, 27 mandıra ve yayla mevcuttur.
Arkeolojik Durum: Sivrihisar Eskişehir’in en büyük ilçesidir. İlçe merkezi, Ankara, Eskişehir ve İzmir karayollarının kesişme noktası üzerindedir. Çal Dağının uzantısı olan volkanik bir kaya kütlesinin eteğinde, gökyüzüne doğru yükselen sivri kayalıklarıyla dikkat çeker. İlçeye ismini bu kayalıklar vermiştir. Kayalıkların Hisarönü – Balkayası mevkiinde Eskişehir Arkeoloji Müzesi Müdürlüğünce boyalı kaya resmi tespit edilmiştir.
Kaya yüzeyine kırmızı boya ile at, insan ve köpek figürlerinden oluşan bir sahne resmedilmiştir. Kalkolitik Çağ’a tarihlenen bu resim sadece Sivrihisar yöresinde değil, şimdilik Orta Anadolu’da bilinen ilk ve tek örnek olması bakımından önemlidir.
Arkeolojik araştırmalar Sivrihisar yöresinin Tunç çağları boyunca yoğun olarak iskan edildiğini gösterir. Bölge, Demir Çağının güçlü krallığı Frigler ’in de ana yerleşim sahasıdır. Sivrihisar dağlarının kayalık yamaçlarında Frig yerleşmesi ve kaya anıtlarına ait güzel örnekler vardır. Frig kralı Midas tarafından kurulan Pessinus (Ballıhisar) kenti buradadır. Dönemin ünlü Pers Kral Yolu ilçe sınırları içinde Pessinus’tan geçer. Roma ve Bizans döneminde ticari ve askeri önemini korur. İlçe merkezinin kuzeybatısındaki kale ve eteklerindeki yerleşmenin bu dönemdeki adı Spaleia ‘dır.
Sosyal Durum: Sivrihisar ilçe merkezinde kasaba ve köylerimizde konut ve gecekondu sorunu yoktur. İlçemize bağlı tüm köylerimizde elektrik ve telefon vardır. Nüfusun yaklaşık %30’u ilçe merkezinde % 15’i kasabalarda ve % 55’’ide köy ve yaylalarımızda oturmaktadır. Halkın % 80’ine yakın kısmı tarım ve hayvancılıkla % 20’si ise Küçük Sanat, Ticaret ve Serbest Meslek erbabıdır. Bütün köylerimizde içme suyu mevcut, bazı köylerimizde yetersizdir.
Sağlık Hizmetleri: Sivrihisar ilçe Merkezinde Devlet Hastanesi, Sivrihisar Aile Sağlığı Merkezi, Kaymaz – Dümrek ve Nasrettin Hoca Kasabaları Aile Sağlığı Merkezlerince yürütülmektedir. Ayrıca ilçemiz hudutları içerisinde 112 Hızır Acil istasyonu açılmış olup hizmet vermektedir.
Eğitim ve Kültür: İlçe merkezi ve köy & beldelerde hizmet veren eğitim birimleri
OKUL ÖNCESİ
Yunus Emre Anaokulu
İLKÖĞRETİM 1. 2. 3. 4. SINIF OKULLAR
Atatürk İlkokulu, Cumhuriyet İlkokulu, Nasrettin Hoca İlkokulu, Hasan Karacalar İlkokulu, Hızırbey İlkokulu, Ertuğrul Yavuz Gülerce İlkokulu, İlören İlkokulu, Dümrek İlkokulu, Kaymaz İlkokulu
5. 6. 7. 8. SINIF OKULLAR
Prof.Dr. Mehmet Kaplan Ortaokulu, Hasan Karacalar Ortaokulu, Hızırbey Ortaokulu, Selmani Farisi İmam Hatip Ortaokulu, Ertuğrul Yavuz Gülerce Ortaokulu, Dümrek Ortaokulu, Kaymaz Ortaokulu, Nasrettin Hoca Ortaokulu, İlören Ortaokulu
ORTAÖĞRETİM LİSE
Sivrihisar Fahri Keskin Fen Lisesi, Aziz Mahmut Hüdai Anadolu İmam Hatip Lisesi, Sıdıka Hanım Mesleki ve Teknik Anadolu Lisesi, Nurbiye Gülerce Anadolu Sağlık Meslek Lisesi, Sivrihisar Mesleki ve Teknik Anadolu Lisesi, Sivrihisar Eğitim Vakfı Muzaffer Demir Anadolu Lisesi, İhsan Biçerli Mesleki ve Teknik Anadolu Lisesi
YAYGIN EĞİTİM
Halk Eğitim Merkezi
Ayrıca İlçede Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Meslek Yüksek Okulu Muhasebe, Bilgisayar, Teknoloji ve Programlama, İnşaat ve Makine Bölümleri mevcuttur.
Ekonomik Durum: Sivrihisar ilçe ekonomisi tarım ve hayvancılığa dayanır. Halkın %80’i tarım ve hayvancılıkla, geri kalanı da Küçük Sanat ve Ticaretle uğraşmaktadır. İlçemiz hudutları içerisinde 2.984.986 dekar araziden çeşitli hububat, çeşitli sebze ve şeker pancarı yetiştirilmekte olup, sebzecilik gelişme aşamasındadır.
Sivrihisar ilçesinde 33 adet tarımsal amaçlı kooperatif bulunmaktadır. Bunlardan 26 adeti sulama kooperatifi, 7 adeti tarımsal kalkınma kooperatifidir. İlçemizdeki hayvan varlığı 125.165 küçük baş, 13.005 adet büyükbaş hayvan mevcuttur.
Ulaşım Durumu: Sivrihisar ilçesi Eskişehir’e 98 km., Ankara iline 138 km.’dir. İlçemize bağlı köylerimizin ulaşım durumu itibarı ile yolları yaz kış trafiğe açıktır.
Coğrafi Durumu: Sivrihisar İlçesinin yüz-ölçümü 2987 Km2 olup rakımı 1071 mt.’dir. İlçede karasal iklim türü hakimdir. Eskişehir ilinin doğusunda, deniz seviyesinden 1080-1100 metre yüksekliktedir. Ankara – Eskişehir ve Ankara – İzmir devlet karayolu üzerinde yer alır. Doğusunda Ankara ve Günyüzü, güneyinde Konya ve Afyon illeri, batısında Çifteler ve Mahmudiye ilçeleri kuzeyini ise Mihalıççık ilçeleri sınırlar.
En önemli dağları ilçenin kendi adıyla anılan Sivrihisar Dağları’dır. Kaymaz bucağına kadar devam eden bu dağ sırasının en önemli tepesi ilçenin 7 km doğusundaki 1690 metre yükseklikteki Çal Dağı tepesidir. Çiftelerden doğan Sakarya Nehri, doğuya dönerek ilçenin güney ve doğusunu dolaşarak tekrar Ankara sınırına geçer. Pürtek ve Hortu suları ilçemizdeki kollarıdır.
Kurak ve sert bir iklim hakim sürer. Yağışlar kış ve ilkbahar aylarında görülür. Yazlar kurak ve sıcak geçer. Metrekareye ortalama 2 kg yağış düşer. Lodos, karayel ve poyraz ilçede esen önemli rüzgarlardır. İlçede krom, demir, mozaik, mermer madenleri bulunmaktadır.
Bitki Örtüsü: Sivrihisar İlçesinde bozkır bitki örtüsü hakimdir. Çıplak, step manzarası arz eder. Bir zamanların palamut yatağı olarak anılan Sivrihisar’da usulsüz kesimler sonunda orman varlığı yok edilmiştir. Kekik ve yavşan denilen otlar bol bulunur. Ekilebilen arazide daha çok tahıl tarımı yapılır.
Sulak yerlerde şeker pancarı yetiştiriciliği önemli yer tutar. Sebzenin hemen her çeşidi ilçenin ihtiyacını karşılayacak kadar yetiştirilmektedir. Meyvecilik az da olsa son yıllarda gelişme göstermektedir. Bölgede arpa, buğday ve yulaf ekimi yapılmaktadır. Bazı köylerde (Okçu, Kaymaz ve Memik) fasulye, nohut ve mercimek ekimi yapılmaktadır.
Ayrıca, Sakarya ve Porsuk vadisi köylerinde çeltik ziraatı yapılmaktadır. Özellikle Biçer ve İlören köylerinde çeltik yetiştirilmektedir. Ancak, Porsuk çayının kirli geçtiği havzalar, üretim düşüşüne sebep olmuştur. Biçer ve İlören köylerinde kavun, karpuz ve sebze üretimi de yapılmaktadır.
Yüzey Şekilleri: Sivrihisar ilçesi 39 derece 30 dakika 5 saniye enlem kuzey ve 29 derece 6 dakika 15 saniye boylam doğu ve gayet sert ve yüksek ve uçları güneye doğru granit tepelerden müteşekkil bir kavsın içinde olup, Konya hudutlarına kadar devam eden ovaya nazırdır.
Eskişehir ilinin güneydoğu köşesinde, Sakarya yayının içerisinde başlayan Sivrihisar dağları, güneydoğu-kuzeybatı yönünde uzanarak Türkmen dağına ulaşırlar. Kaymaz bucağı eşik görünümlü bir yayla üzerinde yer alır. Deniz seviyesinden yüksekliği 1071 metredir. En yüksek noktası ilçe merkezi doğusunda ve ilçeye 7 km. uzaklıkta Çaldağı (Çürükçal) 1690 metredir.
Diğer önemli yükseklikler güneydoğudan başlayarak, Akyokuş (961 m.), (Kanuni zamanında zümrüt madeninin çıkarıldığı) Adatepe (1400 m.), Adatepe önü Boztepe (948 m.) yüksekliğinde üç tepe, 1820 m. yüksekliğinde Arayıt dağı (halen Günyüzü hududunda Kuzören köyü üzerinde), 1300 m. yüksekliğinde Yumrukçalı tepesi, 1361 m. yüksekliğinde Sarnıçlı tepe, 1670 m. yüksekliğinde Büyelik tepe, 1525 m. yüksekliğinde Hasan Paşa tepesi (Dinek köyü üzerinde), Çamlıkdağı, Gecek Beli (1525 m.), Yediler tepesi (1531 m.), Karaburhan sivrisi (1322 m.), Karakaya tepesi (1203 m.) yüksekliğindedir. Yeniköy üzerinde “Ekmekçi Pınarı”, Kertek üzerinde “Alan”, her ikisi de geçmişte yayla idi. Karakaya’ya kadar uzanan silsileye yediler derler. Sivrihisar’ın batısında şehir çıkısında pancar kantarından Eskişehir yönüne doğru Beş Dereler yer alır. Sivrihisar’ın eteklerinde kurulduğu, tarihte “Güneş Dağları” diye anılan granit kayaların ortası ve en yüksek tepesi; eski Justinianus kalesinin bulunduğu, yeni adı ile Yazıcıoğlu kalesidir.
Buradan doğuya doğru Merdivenkaya, Hisarbeli, Ağlıyan kaya, Sivrikaya, Balkayası, Kızılbel, Böğürtlen (çiftlik) gediği, Şınşırak tepesi, kale görünmez uzantıları ile Tombakkaya, Kıblekaya, kaleden batıya doğru Baba çeşmesi, Zey yolu, Gavur köyü bağları gediği, Garipçe sivrisi yer alır.
Akarsuları: Sivrihisar İlçesi, batısından Çifteler Sakarya başından 19-250 C sıcaklıkta kaynayan beş kaynak Sakarya’yı meydana getirir. Başlangıçta güneyi takip eden Sakarya nehri, doğuya doğru ilerlerken, Kepen çayı, Zorsu, Göksu ve Düden sularını alarak kuzeye döner.
İlçe hudutlarına; kuzeyden Biçer Köyü yakınlarında giren Porsuk nehri, Beylikköprü yakınlarında Sakarya’ya kavuşmak üzere doğuya ilerler.
Karaburhan ‘dan çıkan Karaburhan suyu; Zey, Dümrek, Memik, Elcik, Mesut Çiftliği ve Babadat sularını alarak Hortu suyu ile birleşir. Pürtek suyu adını alır. Mülk köyü batısındaki tarihi bir köprünün altından geçerek Demirci, Ortaklar güzergahı ile İlören yakınlarında Porsuk nehrine karışır. Tabii zikri geçen çayların suları yazın ziraatta kullanıldığından ancak kısın Sakarya ve Porsuk’a kavuşma imkanı bulur.
Sivrihisar ilçesi; Kaymaz, Koçaş, Oğlakçı ve Bahçecik köylerinde sulamada kullanılan göletler yapılmıştır. Son yıllarda yeraltı suları sondajları ile sulu ziraat artmıştır.
İklimi: Sivrihisar ilçesinde kışlar genellikle yağışlı ve soğuk, yaz ayları kurak ve sıcak geçer. Yağışlar ilkbahar ve yaz aylarında görülür. Rüzgarlar kışın kuzey ve güneydoğudan, diğer mevsimlerde güneybatıdan eser. İlçeyi geniş bozkırlar kaplar. Su boylarında söğüt ve kavak ağaçları boy gösterir. Dağların tepelerinde eski orman bakiyeleri, çanı ve meşelere rastlanır.
Sivrihisar ilçe bölgesi kendine özgü bir iklime sahiptir. Karasal iklimin hakim olduğu bölgede yıllık sıcaklık ortalaması 20 derecedir. Yazlar sıcak ve kurak, kışlar soğuk ve yağışlı geçer. Yılın en soğuk ayı -7 ile -10 derece ile Ocak ayıdır. Aralık ayının ortasından Ocak ayının soğuk günler ve don olayları yaşanır. -10 ile -20 derece arasında değişen sıcaklıklar olur. Ancak bu ay içinde bazen ılık günlerde yaşanır. Don olayına en fazla Mart ayında rastlanır.
Baharın yarısından sonra sıcaklık 18-20 dereceye kadar çıkar. Temmuz ve Ağustos aylarında en sıcak günler yaşanır. Bu aylarda sıcaklık 30 derecenin üstüne çıkar. Sivrihisar bölgesinde gece ile gündüz arasında sıcaklık farkı bir hayli fazladır. Sonbaharda ise sıcaklık 13-15 dereceye kadar düşer. Bu mevsimde kışın belirtisi hemen hissedilir. (Eskişehir İl Yıllığı, 1973)
Sivrihisar ilçe iklimini yağışlar bakımından incelediğimizde; kışın kar ve yağmur şeklindedir. Aralık ayından itibaren daha çok kar şeklindedir ve don olayları sıkça görülür. Bahar aylarında yağış tipi yağmurdur ve genellikle sağanak şeklinde yağar. Yağış miktarı değişkenlik gösterse de genellikle 340-350 kg / m3’tür. Kasım ayında sulu karların yağmaya başlaması kışın geldiğini göstermektedir.
Tarımcılık: İç Anadolu’da kırsal kesimde yasayan halkın %90’ı tarım ile geçimini sağlamaktadır. Cumhuriyetin ilk yıllarında halkın fakir olması ve teknolojinin köylümüze geç ulaşmasından dolayı tarımsal faaliyetler yılın büyük bir bölümünü teşkil ediyordu. Ekmek, dikmek, harmanlamak, pazarlamak yılın 8-9 ayını işgal ediyordu. Şimdi ise başta traktörlerin ve değişik araç gereçlerin halkın hayatına girmesiyle bu işlemler 3-4 aya kadar inmiştir.
Tarım aletlerinin toplumsal hayata hızla girmesi geniş ailelerin parçalanmasına da zemin hazırlamıştır. Çünkü önceden her iş insan gücüyle yapılırken aileden her yaş ve cinsiyetteki kişilere ihtiyaç varken şimdi kimseye ihtiyaç kalmadan her iş kendi başına yapılabilmektedir. Bu da daha çok genç nüfusun iş bulmak amacıyla şehirlere göçü artırmıştır.
Sivrihisar ilçe ve çevresinde genellikle “kuru tarım” sulanabilen yerlerde ise “sulu tarım” yapılmaktadır. Kuru tarımın yapıldığı yerlere “kıraç toprak” adı verilir. Bu toprakların su ve mineral bakımından verimi düşüktür. Genellikle bir yıl ekilir, bir yıl nadasa bırakılır veya bir yıl ekilir diğer yıl toprağı yormayacak ekinler ekilerek toprak dinlendirilir. Sulu tarımın yapıldığı yerlere ise “sulu” veya “çayır” denilmektedir. Bu topraklar her sene ekilir. 8-10 yılda bir dinlendirilir. Genellikle Sakarya Nehrinin ve Porsuk Çayının geçtiği yerler bu akarsular ile veya kuyudan su çıkarılmak vasıtasıyla topraklar sulanır. Bu toprakların verimi yüksek olup, alım ve satımı kolaydır.
Sivrihisar ilçesi ve çevresinde, kuru tarım faaliyetiyle arpa, buğday, çavdar, yulaf, nohut, kimyon, mercimek, çörekotu, ayçiçeği (yöre diliyle aydın), kavun, karpuz ekilmektedir. Sulu tarım faaliyetiyle başta şeker pancarı olmak üzere soğan, kavun, karpuz ve son yıllarda izin verilmesiyle haşhaş ekilmektedir. Ayrıca bostan denilen yerlere ve tarlalara hayvanlar için yonca ve silajlık mısır ekilmektedir.
Aşağı ve Yukarı Kepen köylerinde; Lahana (kelem), kırmızı lahana, havuç, ıspanak, siyah ve beyaz turp, şalgam, pırasa, mısır, nane, maydanoz, Koçaş köyünde; Patlıcan ve Biber, Hortu köyünde; kabak, Mülk köyünde; soğan ve patates, İlören ve Biçer köylerinde; çeltik, soğan, pancar, Hamamkarahisar köyünde; kavun karpuz, domates. Çiftlik (Böğürtlen) köyünde; elma, Elcik köyünde taze fasulye, Karkın, Memik, Sarıkavak, Karaburhan köylerinde; nohut, mercimek üretimi yapılmakta ve saydığımız köyler bu ürünleri ile tanınmaktadır.
Sivrihisar ilçe ve çevresinde meyve yetiştiriciliği de önemli bir yer tutmaktadır. Meyve ağaçları genellikle evin bahçesinde veya köylerin bahçelik mekanlarında yetiştirilmektedir. Meyve yetiştiriciliği evin ihtiyacını karşılayacak kadar yapılmaktadır. Fakat ürün çok olursa Sivrihisar Çarşamba pazarında muhakkak alıcısını bekler. Kayısı (yöre diliyle zerdali), erik, vişne, ceviz, badem, elma, armut, ayva, dut, kiraz, iğde, alıç yetiştirilir. Meyve ağaçlarının dışında kavak, söğüt, akasya, çam, ardıç, meşe, karaağaç gibi ağaçlar da dikilerek bağ ve bahçelerin ne kadar zengin olduğu gösterilir.
Hayvancılık: Sivrihisar ilçe ve çevresinde tarımın yanında hayvancılık da en önemli geçim kaynağıdır. Hayvancılıkta esas olarak koyun ve inek yetiştiriciliği yapılır. Az olmakla birlikte arıcılık da yapılmaktadır.
Koyunculuk (davarcılık) yapılan köylerde hayvanların güdülmesi için çobanlar tutulur. İlkbaharın gelmesiyle koyunlar sürüye katılır. Çobanlar sürüye kış gelene kadar bakar. Davar geceleri köyün dışında “Kır ağılı” ya da “yatak” denilen yerlerde kalır. Sadece öğle vakti evlere getirilir ve koyunlar sağılıp, kuzular anneleri tarafından beslendikten sonra tekrar otlamaya götürülür. Koyunlar sadece 3- 3,5 ayyani kış döneminde evde kalır. Bir de kışın Aralık ayında güz davarları seçildikten sonra bahara kadar ağıllarda kalınır. Bu dönem koyunların kuzuladığı dönemdir. Yani döl alma zamanıdır. Yörede tiftik ve kıl keçisi de yetiştirilmektedir. Bir sürü içinde muhakkak bu keçiler de bulunur.
İnekçilik de yörenin önemli geçim kaynaklarındandır. Son zamanlarda kurulan kooperatiflerle inek besiciliği de önem kazanmıştır. Kooperatif sayesinde cins inekler alınarak uzman besiciliğe geçilmiştir. Besiciliğin artmasıyla tarımda da değişmeler oldu. İnekler için yonca ekimi artarken, silajlık mısır ekimine başlandı. Önceden ekin sapları tarlalarda kalırken şimdi hemen balya yapılmaktadır.
İnek besiciliği ile üretilen hayvanlardan hem satılarak hem de süt üretilerek gelir sağlanmaktadır. Özellikle sütçülük yöre halkı için önemli bir gelir kaynağı olmuştur. Anlaşmalı firmalar her gün köy köy gezerek köylünün ürettiği sütü satın almaktadır. Yöre halkı ürettiği sütü yoğurt, peynir ve tereyağı hazırlayıp satarak ayrı bir gelir kapısı da bulmuştur.
Arıcılık, geçmiş yıllarda ilçe merkezinde ve köylerinde büyük ilgi görürken zararlılarla zirai mücadele sırasında arılar büyük zarar görmüştür. Arıcılık şimdi eski önemini yitirmiş ve kaybolmaya yüz tutmuştur. Bazı dağ köylerimizde 2-3 kara kovanla faaliyetlerini sürdürmeye çalışan kişiler bulunmaktadır. Yaz aylarında ise seyyar arıcılar bölgeye gelmektedirler.
Sivrihisar ilçesinde tavukçuluk merkez ve köylerinde yapılmaktadır. Merkezdeki Yenice mahalle, Kurşunlu mahallesi. Kılıç mahallesi. Yunus Emre mahallesi gibi kenar mahallelerde ve tüm köylerde tavukçuluk yapılmaktadır. Tabii bu tavukçuluk seri üretim halinde değil de ihtiyacı karşılamaya yöneliktir. Son zamanlarda Eskişehir yolu üzerine çeşitli tavuk fabrikaları kurulmaya başlanmıştır.
Ayrıca, Sakarya Nehri kıyısında oltayla veya ağla balık avlanmaktadır. Nehirde daha çok sazan ve yayın balıkları bulunmaktadır. Fazlaca balık tutulduğu zaman köylerin meydanında ve Sivrihisar şadırvan meydanında satılmaktadır.
Bağcılık: Detaylar için tıklayın >
Sivrihisar ve Yöresinde Bulunan Madenler: Mermer: Karkın köyü, Zey köyü, Dumluca köyü, Dümrek kasabası, Sivrihisar çevresinde Bey Pınarı ve Kızılca meşe mevki, İstiklal Bağı köyü.
Alçı: Gülçayır köyü, Demirci köyü. Acı (Yeşil Köy)
Altın: Karakaya köyü. Kaymaz kasabası, Halilbağı köyü
Uranyum-Toryum: Karkın ve Kızılcaören köyleri
Kömür: Zey köyü
Şap: Zey köyü
Straneziyum: Yenidoğan köyü
Krom: Karaburhan, Zey ve Dumluca köyleri
Simli Kurşun: Dumluca köyü
Bakır: Karakaya ve Ağören köyleri
Zümrüt: Kanuni Sultan Süleyman’ın sadrazamı İbrahim Paşa’nın başvekilliği zamanında yapılan Anadolu Eyaleti tahrir defterinin 438 tapu sıra numarasına kayıt edilen ve 20. sayfasından öğrendiğimize göre Sivrihisar’da padişahın haslarından zengin zümrüt madeni vardı. Bu maden Osmanlıların Mısır Said’inde ve Habeş üzerinde işledikleri zümrüt madeninden çok fazla ve çok zengin idi. Sarayın zümrüt ihtiyaçlarının çoğu Sivrihisar’dan çıkarılmıştır.
Sivrihisar ilçe yöresinde; “demir”, “magnezit”, “barif’, “fluorit”, “jips”, “talk’ madenlerinin olduğu ifade edilmektedir.
DETAYLI SİVRİHİSAR İLÇE TARİHİ >
Kaynaklar:
Orhan Keskin – Bütün Yönleriyle Sivrihisar
Eskişehir Valiliği – ESKİ-yeni Şehir Kültürü Dergisi
Sivrihisar Belediyesi yayınları
Yorum Yaz