Yılbaşı Şiiri!
Gün doğmuş gün batmış kime ne
Herkes çekilmiş kendi alemine
Zannedersin hep böyle devam eder
Zaman dediğin bir girdap içine çeker
Değirmen misali yılları hayat taşında öğütürüz
Tek tek adımlarla hayat yokuşunda yürürüz
Geri dönüşü yok nafile pişmanlığın faydası yok
Gün doğuyor gün batıyor kimsenin haberi yok
Abdullah Bahadır Dağlı
***
ALDI GİTTİ
Bugün yılbaşı imiş
Bir yaşımı alıp gidermiş
Güya mutluluk getirmiş
Gelip gittiğini kimse fark etmezmiş
Sene başımı yılbaşımı
Aldı gitti bir yaşımı
Beni bir yaş daha ihtiyarlattı
Harcadı yine benim bir yılımı
Herkes seviniyor yeni yıl geldi diye
Ben üzülüyorum ömrümün bir yılı gitti diye
Sanki mutluluk gelecek yeni yıl ile
Görmedim hiç gelmedi bunca sene
Yeni yıl geldi diye seviniyorsun
Ne dertler üzüntüler getirdi biliyor musun
Geçen yıl da sevinmiştin biliyorsun
O sevindiğin yıl senden neler aldı fark ediyor musun
***
Ya Rab! Böyle mi olacaktı, benim cennet yurdum?
Baktım da etrafıma yalnızım, ağladım durdum.
Bir mana veremedim, şu Milâdî yılbaşına!
Şaştım da kaldım, Müslümanların vah telaşına!
Çevirdim başımı, nereye ettimse bir nazar.
Gördüm ki, Noel için hazır, yer-yer çarşı-pazar.
Haykırmak gelmişti içimden, seslendim millete.
Heyhat! Duyuramadım, ne Ahmet’e ne Mehmet’e.
Ey Âlem-i İslâm’ın baş tacı, büyük Türkiye!
Mukaddesatı unuttun, Avrupa diye diye!
Yurdumu işgal eylemiş, şu garbın safsatası,
Kiminin maymunu var, kiminin “Noel babası!”
Anladım, zaman geçmekte bugün dünden de beter.
Kim bilir? Yarın ne hâle düşecek bu şaşkın beşer.
Kulaklar tıkanmış, gözlere çekilmiş perde.
Nankör adam, fazilet arıyor geçmiş giderde.
İslâm’dır bu vatanın dini, kitabı Kur’an-ı Kerîm’dir.
Müslümanın bayramı, Ramazan ve Kurbandır.
Kalamaz bu böyle Fatih’in, Yavuz’un diyarı,
Noel kutlamada, geçerek Hristiyanları.
Maziyi düşündüm de, hayran oldum istiklâle.
Ecdadıma söz verdim, varmak için istikbâle.
Çanakkale’de şehitlerim kefensiz yatıyor!
Sakarya’nın rengi, hâlâ kıpkızıl kan akıyor!
Şehitlik, gazilik şerefidir Müslümanların.
Düşmanlara alkış tutmak, işidir alçakların.
Şu alçakça yaşayanların aklına yanayım.
Gel ölüm gel, neredesin? Kanımla yıkanayım!
İstemem bu hayatı, Sultan etseler cihanda.
Ölürüm, şerefimle yatarım, toprak altında.
Ya Rab! Nur-u Hidâyet ver kurtulsun bu millete;
İslâm’a gelsin milletim, son versin bu zillete!
İlâhiyatçı şair Ömer Berber
Yorum Yaz