Müderris Ali Feyzi Efendi

Müderris Ali Feyzi Efendi

Holantalı (Kayakent) olup, Yörme’de (Gümüşkonak) ve Holanta da müderrislik yapmıştır. Alim ve şair bir zattır. H.1318 de vefat etmiştir.

Bu zatın soyundan  Arif Pâkin, (PAKSOY) çocukları ve torunları Kayakenttedirler.

Ali Feyzi Efendinin Sivrihisar müftüsü Hasan Kamil için yazdığı şiir

Masiva kaydından azadın huda gördü sevab

İrciî emrine ram ol deyu geldi hitab

Ruhu pakin istedi mevlâ bu zat-ı pakden

Daveti Rahmana karşı duramaz şeyhü şab

Sine suzan olarak talipleri kodu bu gün

Zir’i hake azm eder misli grubu afitab

Namu vâlâsı Hasan Kamil dediler

Fatiha bahş eylesun herkes bîhisab

Feyziye tarihini söyle dümui ayn ile

İşbu 1302 de etti ukbaya şitap

* * *

Müderris Ali Feyzi Efendi torunlarından ve Arif Paksoy ‘un oğlu Hüseyin Paksoy hayatının son günlerinde iman selameti için Allah’a olan niyaz ve duasını şiir olarak ifade etmiş. Bizim için hayatımız müddetince her zaman hatırlamamız ve birbirimize hatırlatmamız gereken babamızın en kıymetli sözleri. (Hastalar risalesinin arka kapağına yazmış) Vefat tarihi 29 Mayıs 2021

Kapatma yüzüme tövbe kapısını
Alemlerin Rabbi güzel Allah’ım
Son nefeste imanımdan ayırma
Senin rahmetin bol, benim günahım
Son nefeste imanımdan ayırma

Gafletimden yedim binlerce tokat
Tükendi mecalim kalmadı takat
Bir ömür gözyaşım dinmesin fakat
Son nefeste imanımdan ayırma

Beş yüz hayal bir hakikat etmiyor
Hubb-u dünya harcamakla bitmiyor
Ahh aklım yetmiyor gücüm yetmiyor
Son zamanda beni senden ayırma

Kim bilir kimlere kimin garazı
Sanadır ilticam sanadır niyazım
Mal mülk iyal bana ne lazım
Son nefeste imanımdan ayırma

Mal mülk iyal bana ne lazım
Son nefeste imanımdan ayırma
Geçen günlerimin hepsi kayıpta
Ziya lokmasından mahrum koyupta
Son nefeste imanımdan ayırma

Bazen ümitteyim bazen yastayım
Nefis elinden iflah olmaz hastayım
Sen var iken kimden yardım isteyim
Son nefeste imanımdan ayırma

Seherde cemreler düşer özüme
Gerçeği gün gibi göster gözüme
Cürm-ü meşhudumu gösterip gözüme
Son nefeste imanından ayırma

Koymam yad ellere gönül köşküne
Vaadin vardır yetimlere düşküne
İki cihan güneşinin aşkına
Son nefeste imanımdan ayırma

Rahmansın Rahimsin Kerimsin Kerim sana atfen diyorum Rabbü’l Alemin!

HÜSEYİN PAKSOY

Gökten ne yağdı da yer kabul etmedi
Hangi dert hangi sıkıntı bitmedi
Allah’ın rahmeti mağfireti kime yetmedi
Kim Allah dedi de o yetişmedi
Kim gizli gizli yalvardı da o işitmedi
Kim Rabbim dedi de o buyur kulum demedi
Rabbim buyur kulum hitabıyla müşerref olanlardan nasip eyle !

Lugat:

Müderris, Osmanlı Devleti ve Selçuklularda devlet ve toplum yapısında günümüz üniversite öğretim üyesine karşılık olarak kullanılan bir kavramdır. Medreselerde eğitim veren öğretim üyeliğinin bugünkü tam karşılığı profesörlük unvanıdır.

Arapçada “ders” masdarından gelen müderris kelimesi, ders veren öğretmen ve ders vermeye yetkili ilim sâhibi kimse mânâsındadır.

İrfan: Bilgi, zeka ve deneyle oluşan zihin olgunluğu. Gerçeğe ulaştırıcı güçlü seziş varış, gerçeği sezme, kavrama gücü. Dini gerçek ve sırları biliş. Bilmek, anlayış, tecrübe ve zekadan ileri gelen zihni kemal. İrfan kelimesi Arapça kökenlidir. Aslen kültür kelimesi ile aynı mahiyette değildir. Kültür, belirli bir yer ve durumdaki topluluk yahut yaşantının ifadesidir. İrfan ise bu mananın daha üstündedir.

* * *