Sivrihisar Sosyal Hayatından Kesitler
4- İlle Odunum –
Dağ köylüleri genellikle tarım alanları dar olduğundan kendilerine bazı yan gelirler temin durumunda idi. Dümrek köyünden Mistik sehere (ilçeye) gitmeden bir gün evvel civardaki ormana gitti. Kuru eğri meşeleri keserek hazırlık yaptı.
Çarşamba günü sabah erken odunları denk yaptı eşeğe yükledi. Sivrihisar yolunu tuttu. Niyeti odunları satıp parası ile Pazar harcını görmekti. Memik köyü yakınlarında Naldöken bayırında yaslı bir köylü ile karşılaştı. Selamlaştılar. Hoşbeşten sonra yaşlı adam “Oğlum sen bu odunları Sivrihisar’da satacak değilmisin? diye sordu. Mistik “evet” dedi. Ben bu odunları satın alıp parasını versem, odunların yerine beni merkeple şehre götürsen diye teklif etti.
Mistik: Pekala odunlar ne olacak?
İhtiyar: Ben satın alıyorum, onları dök beni götür.
Mistik: Götüreyim amma odunlar ne olacak dedi. Hulasa Mistik ille de odunum dedi ne parayı aldı ne de ihtiyarı şehire götürdü.
Bu bir uyuşmazlık hikayesi olsa da belli ki Mistik nazarında istemeden zaruret karşısında kestiği odunların kendi yanında paradan öte bir değeri vardı. Yahut ille de odunum değil, ille de cehaletti.
Bütün Yönleriyle Sivrihisar
Orhan KESKİN
Yorum Yaz