Daha daha çok kazanayım, daha daha güçlü olayım, daha daha benim olsun, daha daha büyük evde oturayım, daha daha büyük mevkilere geçeyim, daha daha insanları elimin altında çalıştırayım.
Böyle konuşan ve daha daha çok isteyen insanları çevremizde çok görmüşsünüzdür. Şunu da ifade edeyim; belki bu “Daha daha” diyen insanlarla birlikte bizim içimizde de gizli bir arzu ve niyet olarak “Daha daha” saklıdır, hatta dediğimiz durumlar, anlar bile olmuştur.
Bizim de “Daha daha” demediğimiz zamanların yanı sıra içimizde gizlenmiş her an bir fırsatını kollayıp önlenmesi imkânsız bir şekilde “Daha daha” dedirtecek gizli bir dürtü, sinsi bir heves bulunmaktadır. Yeter ki ona bir fırsatını yakalasın.
İnsanların ve tabi ki de kendimizin bulunduğumuz duruma hiç razı olmadan hep istek, hep arzu, hep sahiplenme tutkusu içinde olmamızın en büyük sebebi; toplumumuzun ve kendimizin bir tüketim toplumu haline gelmemizdir. Bu sebeple elimizdekilerle, sahip olduklarımızla ve içinde bulunduğumuz makam ve mevki ile yetinmeyip daha çok istiyoruz ve daha çok arzuluyoruz.
Kapasitemiz ve kabiliyetlerimizi göz ardı ederek yani başarabileceğimiz, kazandığımızı ve elimizde olanı kontrol edip baş edeceğimiz kadar sahip olmayı değil gücümüzün üstünde şeyleri isteyerek imkansızlıklarımızdan yakınıp duruyoruz. Buna rağmen daha çok kazanmak ve daha daha çok sahip olmak istiyoruz.
Daha daha isteklerimizi ne yazık ki gerçekleştiremiyoruz.
Sonra hayatından ve dünyadan, toplumdan ve insanlardan küsmüş, hayattan beklentisi kalmamış ve umudu tükenmiş vaziyetine giriftar oluyoruz. Yine de “Daha daha” diyerek bencilleşmiş bir birey olarak hayatımızı devam ettiriyoruz. Bu halde olan insanlar her geçen gün çoğalmaktadır.
Maalesef bu durumda olan toplumun her kesiminden zengininden, fakirinden, dindarından, dindar olmayana varıncaya kadar aynı zamanda da sadece ülkemizde değil, bütün dünya insanları “Daha daha” diyor ve çılgınca sonunun nereye varacağını hesap etmeden hesapsızca her şeye saldırıyorlar bilinçsizcesine hareket ediyorlar.
Böyle önü alınamaz istek ve arzuların sebebi tüketici toplumu olmanın yanında büyük bir “Hırs” içerisinde olmamızdır. Hırs nedir diye sorduğumuzda, sözlükte “Bir şeyi şiddetle arzu etme, ona aşırı derecede tutkun olma, şiddetli ve sonu gelmeyen istek, taşkın arzu, aç gözlülük” anlamlarına geldiğini görürüz.
Bu manalar gösteriyor ki hırs sahibi olan kişi, hiçbir zaman ve hiçbir şekilde hayattan memnun olmaz, gözü doymaz ve her zaman gözü yükseklerde, ulaşılmaz zirvelerde olur. İstediğini elde etse bu sefer başkalarının malına, makamına gözünü dikecek yine doymayacak yine doymayacak.
Yaşadığımız tüm olayları, istek ve arzuları bu bağlamda hırsla bağlantısı olduğunu ve hırstan kaynaklandığını söylesek yanılmayız. Yaşanan zulümlerden tutun insanların doğayı katletmesinden tutun evimizdeki işe yaramaz ihtiyacımız olmadığı eşyalardan tutun ya da lüks yaşantımızdan tutun tüm millet, toplum ve bireysel olarak tüm aşırılıkların altında hırs yatmaktadır.
Son günlerimizde İsrail’in çocuk, kadın, hasta demeden bütün masum insanları katletmesinin, bütün Filistinlilere ölüm yağdırması hırstan başka bir şey değildir.
Hepimiz biliyoruz ki İsrail’in kuruluş amacı ve şu anki devletinin yayılmacı siyaseti ve tabii ki bu bombardımanlarla zulümlerinin amacı vaat edilmiş toprakları ele geçirmektir.
Yahudiler bu hayallerini yüzyıllar öncesinden kurduğu planla gerçekleştirmek istiyorlardı. Fakat yaptıkları planları hayata geçirme imkanını bulamıyorlardı. Bunun üzerine sistemli bir şekilde gerçekleştirmeye karar verdiler.
Önce maddi yönden bütün dünyayı kendi ekonomik köleleri haline getirdiler ve böylece İsrail’i kurdurdular. İsrail kurulunca artık emellerini o Arz-ı mev’udu gerçekleştirmek için büyük bir gayret ile işe koyuldular. Hedeflerine ulaşmak için her şeyi mubah, hatta sevap gördüler.
Dünyanın gözünün önünde asrımızın hatta dünya tarihinin en büyük katliamını gerçekleştiriyorlar. Gözü dönmüş İsrail’in pervasızca, acımasızca yaptıkları bu vahşeti arz-ı mev’ud hırsıyla yapmaktadırlar. Hepimizce malum, hırsın sonu hüsrandır.
Hırs insanın basiretini duygularını köreltir. İyi ve güzel düşüncelerini yok eder, siler. İşte bu sebeple İsrail Yahudileri hırslarına kurban olacaklar. Filistinlileri katlederken geleceğini katlediyorlar.
Kendi milletlerini kendi İsrail devletini yok etmek için var güçleri ile çalışıyorlar. Filistin’e, Gazze’ye düşen bombalar esasında kendilerinin üzerine düşüyor. Hırsla yol alan, hırsla giden elbet bir gün koca bir dağa toslar. Her şeylerini kaybederler.
Aynı şekilde Yahudiler de Filistinlilere veya dünyanın herhangi bir yerinde bir mazlumun kanını akıtmasının, bir bebeği ağlatmanın bedelini çok ağır ödeyeceklerdir.
Şimdi gelelim kendimize. Acaba bizim bu hırs konusunda İsrail Yahudilerinden farkımız var mı? Biraz kızgın biraz da hayret içinde ne demek istiyorsun diyeceksiniz. Bizi İsrailli Yahudileri ile nasıl karşılaştırırsın diyebilirsiniz.
Evet İsrailli Yahudi hırs yapar, bu hırsıyla katliamlar yapar, insanları sömürür. Biz ise hırs yaparız kendi kardeşimizle miras kavgasına tutuşur, komşumuzun malına göz dikeriz. Annemizi babamızı ihtiyarlayınca sokağa atarız. Bütün ilişkilerimiz hep menfaate dayalıdır.
Çok yakın dost dediğimiz arkadaşımızı üç kuruş menfaatimiz için 40 yıllık dostluğu ortadan kaldırırız.
Daha sayayım mı? Bizi biz yapan birlik ve dirliğimizi sağlayan, bizi güçlü kılan bütün hasletlerimizi “Hırs” ateşiyle yaktık yok ettik. Mahkeme salonları, adliye koridorları insanlarla dolup taşıyor. Mevcut Adliye sarayları yetmiyor yenileri veya ek ilaveleri yapılıyor.
Görüldüğü üzere hepimizi bir hırs körlüğü almış, hırsın dalgaları içerisinde boğulmuşuz, kör olmuşuz. Kalplerimizi öldüren hırsı dünya menfaatlerinden ahiret ibadet hayatımıza yönlendirebilirsek ölmüş ruhlarımızı, gönüllerimizi diriltebiliriz.
Daha daha kelimesini Allah’a kulluk için dediğimiz zaman “Daha daha oruç tutayım, daha daha sadaka vereyim, daha daha günahtan kaçayım.” dünya huzurunu bulmuş ve hayatın anlamını kavramış oluruz.
Mesut AKDAĞ
Yorum Yaz