Camiye Bakış –
Her bir mekanı dinimin nişanesidir bize, her bir minare haykırır ALLAH birdir diye. Camiler var oldukça, her daim İslam payidar kalacaktır.
Dost ve düşman Medine dışına koşuyor, sokakları dolduruyordu. Peygamber’in gelişi hürmetine şenlikler yapılıyordu. Medine çocukları sokaklarda çağrışıyor ve “Resulullah geldi” ezgileriyle sevinçlerini ilân ediyorlardı. Peygamber ineceği yerin seçilmesi için devesini kendi haline bıraktı.
Mübarek hayvan, boş bir arsada çöktü ve yine kalkarak Ebâ Eyyüb-ü’l Ensari’nin evi önünde çöktü. Sonra tekrar kalkıp eski yerine gitti ve çöktü. Hz. Muhammed (S.A.V), Sahabeden Hâlid’e misafir oldu. O gün Medine ahalisi gelip ziyaret ettiler.
Cenâb-ı Peygamber, devesinin çöktüğü arsayı satın aldı. Kerpiç ve kereste ile bir mescid ve yanında odalar yaptırdı. Mescidin inşaatına Peygamber bil-fiil iştirak ederek kendi elleriyle kerpiç taşırdı. Mescit ve yanındaki ikametgâhın kuruluşu yedi ay sürdü.
Camiye Bakış
Yaratılışında inanca muhtaç olan insanın bu fıtri yaratılışı onu ilme sevk etmektedir. Ben kimim bu alem nasıl yaratıldı, kim yarattı gibi sorularını ilim sayesinde öğrenir, hakiki ilim de Kur’an’dır. Kur’an insanı imana ve hakikate götürür.
Hicretin ilk günleri idari teşkilât, din dersleri, ve eğitimlerle geçti. Peygamber her gün mescitte, namazların sonunda ashabıyla sohbet eder, onların dini ve içtimaî bütün müşküllerini hallederdi. Mescid aynı zamanda hem mabet, hem toplantı yeri, hem mahkeme ve hem de bir medrese idi.
Parça parça indirilmiş olan Kur’ân ile ve henüz olmuş olan şeyleri çözebilecek âyet indirilmemişse ilhamları ve doğruyu yanlıştan ayırma kabiliyetleriyle Peygamber dâvaları görür ve problemleri çözerdi.
Yorum Yaz